Stara apteczna szafka, czyli jak reanimowałam trupa

Na pierwszy rzut oka stara apteczna szafka wyglądała jak prawdziwy skarb – urocze szuflady, stare oryginalne uchwyty, ale po wstępnej szlifierce rozpoczął się pierwszy akt dramatu.

Tak mebel prezentował się, gdy go dostałam. Pierwotnie nie miał nóżek – pochodzą z prlowskiego regału, który stał pod śmietnikiem rozebrany na części. Nogi były na szczęście w jednym kawałku.

Wygląda nawet nieźle prawda? Szlifierka odsłoniła jednak ślady korytarzy po drewnojadach. Ślady to swoisty eufemizm na tą plątaninę, sieć, gąszcz ubytków, właściwie to pojawiło się całe podziemne miasteczko, niczym kanały pod Warszawą. Niestety, często kupując mebel przez interent nie jesteśmy w stanie wyśledzić obecności drewnojadów na taką skalę. Uwierzcie mi – po przeszlifowaniu byłam załamana, bo przecież to się nadawało do całkowitego zaszpachlowania i pomalowania.

Poczyniłam krok pierwszy i potraktowałam towarzystwo Altaxem, a mebel powędrował na 2 tygodnie do garażu zawinięty w folie. Ważna uwaga – jeżeli wasz mebel ma dużo dziurek to polecam najpierw zeszlifować trochę pierwszą warstwę i odsłonić korytarze (i tak je odsłonicie szlifując potem mebel), dzięki czemu jest łatwiejsze dojście do korytarzy drewnojadów.

Potem poszliśmy krok dalej i w trakcie szlifowania odłupałam plecy bo rozpadały się w rękach. Prawdziwa sekcja zwłok.

Próby maskowania śladów po drewnojadach

No i co zrobić ze śladami po drewnojadach? Szpachlować i malować, czy szpachlować i bejcować, zachowując wygląd starego drewna? Przyznaję, że wypróbowałam obie ścieżki, ostatecznie decydując się na pomalowanie frontów i zostawienie boków w postarzanym stylu. Nie będę was zanudzać, jak wyglądał mebel pomalowany (na szczęście tylko boki), bo wyglądał brzydko i farba poszła pod szczotkę. Postanowiłam że to co jest słaba stroną mebla – liczne ślady, uszkodzenia, zeschnięte sosnowe drewno – przerobię na jego atut.

Po pierwsze stara, sucha sosna świetnie poddaje się obróbce szczotka drucianą.

Kupiłam więc szczotkę nakładkę na wiertarkę (mam wiertarkę typu Bosch a dokupione szczotki montuję po prostu tak jak wiertło – wsadzając śrubę do otworu na wiertła) i rozpoczęłam proces postarzania. Część śladów wtopiła się w rowki powstałe na skutek szczotkowania.

Po drugie, suchą sosnę postanowiłam dodatkowo nawilżyć olejem do drewna. Kolejność wykańczania drewna była więc następująca:

1. bejca dębowa (za jasno, za żółto)
2. bejca ipe (za czerwono)
3. becja orzech (zrobiło się ciemniej, tak jak chciałam)
4. olej do drewna bezbarwny
5. wosk mahoń

 

Połączenie oleju z woskiem dało wspaniały, nieco tłusty, pełny wygląd drewna. Już nie wyglądało jak snopek siana, suchy i bez wyrazu, tylko jak dobrze naoliwiona, jędrna 30-latka:).

Ostatecznie boki szafki wyglądają tak: mają ślady po drewnojadach, ale postarzenie drewna je maskuje, podobnie ciemny kolor bejcy i wosku.

Stara apteczna szafka – pomysł na fronty szuflad

Fronty także były zniszczone przez drewnojady, więc kolor wydawał mi się koniecznością. Trochę znudzona malowaniem na gładko i szablonami postanowiłam pójść w chippy look.

Poniżej zdjęcia frontów w dwóch stylizacjach, najpierw w ciemnej zieleni, potem w mięcie. Zostałam przy drugiej wersji, bo pierwsza wydawała mi się za ciemna i za smutna w połączeniu z ciemnym korpusem. Ciekawe która wam się bardziej podoba?

ciemna zieleń

jasna mięta

Lakierowanie uchwytów typu muszelka

Zachowałam oryginalne uchwyty, ale najpierw pokryłam je środkiem do usuwania starych powłok a potem trafiły do odrdzewiacza. Po oczyszczeniu pokryłam je sprayem w kolorze miedzi.

 

 

Nowy postarzany blat

Szafka nie miała blatu, prawdopodobnie była kiedyś regałem aptecznym z górną, odczepianą częścią. Postanowiłam zamówić do niej blat dębowy – polecam firmę Stol-Dom – po małym rekonesansie cenowym w kilku stolarniach, gdzie ceny za blat oscylowały wokół kwoty 700 zł (104 x 46 cm, grubość 3 cm, klejony), zapłaciłam 230 zł. Na blat czekałam ponad 4 tygodnie, jest opcja odbioru w Warszawie, więc nie płaciłam za przesyłkę.

Gdy blat się pojawił wyglądał tak przerażająco młodo przy mojej nadżartej komodzie, że musiałam coś z tym zrobić. Etapy postarzania na poniższym obrazku:

Szczotkowanie przeprowadziłam za pomocą szczotki do drewna z drucianym włosiem. Dębowa bejca (firmy colorit) miała nadać mu nieco szaro-różowego odcienia. Gdybym nałożyła sam biały wosk na naturalny dąb, całość byłaby zbyt jasna.

Stara apteczna szafka – podsumowanie metamorfozy

Czy warto stracić długie godziny na walkę z prawie-nieboszczykiem? Sami oceńcie ostateczny efekt, w mojej ocenie warto, bo chociaż czasami klęłam jak szewc, to ostatecznie przekonałam się, że:

• nie takie drewnojady straszne, przeszłam przez odtruwanie drewna, kilka  rodzajów szpachli, szlifowanie pomalowanej powierzchni, postarzanie drewna i akceptację jego naturalnego, pełnego szpar piękna
• odkryłam efekty łączenia oleju z woskiem
• zrobiłam chippy look farbami akrylowymi
• postarzyłam blat, doczepiłam nogi

 

i mam komodę do sypialni, trochę wiekową ale wciąż w formie 🙂

 

 

 

Jeżeli lubicie szafki z szufladami to zobaczcie jeszcze metamorfozę szafki bibliotecznej z duuużą ilością szuflad.