Author

Małgorzata Budzich

Miło, że do mnie zaglądasz! Twój komentarz doda mi skrzydeł do dalszej pracy!

Gdzie trzymać tasiemki, guziki, koraliki, gałki, metalowe ozdoby i inne małe drobiazgi, tak ważne dla każdego nadmade’owca? U mnie sprawdziła się szufladka z przegródkami – z tych, w których kiedyś uliczni sprzedawcy trzymali minerały, amulety i znaki zodiaku. Można je zakupić – a jakże – na targowisku staroci:). Mi trafiły się dwie sztuki w opłakanym stanie, ale tym większa satysfakcja gdy nabrały kolorów.

Teraz trzymam w niej wstążki, taśmy, sznurki, które dotychczas leżały splątane i pogniecione w worku.

Do ich renowacji użyłam farb kredowych autentico, a szablon wycięłam z gotowego wzoru znalezionego w internecie (niestety nie pamiętam źródła). Przetarte turkusowe fronty wieńczą dzieło.

A tak wyglądała szuflada przed pomalowaniem, na zdjęciu jest już umyta i odkurzona.

Fajne sposoby pokazane są na blogu http://revi-art-hm.blogspot.com/2013/04/przechowyanie-tasiemek-wstazek-sznurkow.html

Jak widać po ilości komentarzy, każdy kto wytwarza coś ręcznie mierzy się w końcu z bałaganem na własnym stole:)

6 maja 2014 12 komentarzy

Meble

# 10. Lampa w pasy

by Małgorzata Budzich 28 kwietnia 2014

Ta lampa czekała na mnie długo: najpierw na stadionie Olimpia, gdzie stała sobie brudna i pokrzywiona, potem na strychu u mnie w domu, by wreszcie dostać nowy kolor nóżki i oczywiście abażur. Wszelkiej maści wygięcia, toczenia od razu kojarzą się ze stylem shabby shic, ale białe przecierki pojawiły się tylko na stelażu. Abażur to wyraziste czarno-białe pasy, dzięki którym od razu robi się charakternie.

Dzięki renowacji tej lampy otarłam się o zagadnienia elektryki i po pierwszej próbie udało mi się wysadzić korki w całym domu. Lampa wymagała bowiem wymiany kabla (był stary, żółty i nadgryziony zębem czasu). Połączyłam więc ten milion miedzianych kabelków między fragmentem starego a nowym kablem, ale nie wprowadziłam izolacji między obwodami i wsadziłam beztrosko wtyczkę do gniazda… Niemniej po tych perypetiach lampa działa, ja żyję, a prąd w domu jest:).

Jak zrobić sobie taką lampę?

znaleźć stary, drewniany stelaż, najlepiej z działającym systemem oświetleniowym na żarówkę; osoby z Warszawy zachęcam do odwiedzania targów staroci, moje miejsca to stadion Olimpia, giełda staroci na Modlińskiej, a także – lokalnie – pchli targ w Radości. Za okaz poniżej zapłaciłam 20 zł.

zrobić podkład pod przecierki – w tym przypadku na krawędziach najpierw malowałam szarą farbą, a potem na całość biała
pomalować farbami kredowymi (ja użyłam autentico, po lekkim zmatowieniu od razu można je nakładać, bez konieczności wygładzania drewna
zabezpieczyć stelaż woskiem a po wyschnięciu delikatnie zetrzeć papierem ściernym krawędzie – wyjdą szare przetarcia
pomiędzy elementami drewnianymi były części metalowe, dość brudne i zniszczone – pomalowałam je czarną ftalową farbą do metalu
kupić, zdobyć, wyszperać stary abażur i okleić go tkaniną – ja swój kupiłam na allegro; dużo łatwiej jest oklejać abażur w kształcie walca niż stożkowaty.

Jak okleić abażur?

Użyłam do klejenia wikol – rozcieńczyłam go trochę wodą i pędzlem nakładałam na abażur. Wycięłam pas materiału, zostawiając po 2 cm wystającego paska na końcach abażura. Następnie podkleiłam wystające części skałdając je podwójnie i oklejając nimi stelaż abażura.

Najtrudniejszą częścią jest równe przyklejenie tkaniny – moje pasy wyszły nieco krzywo, trzeba dobrze złapać pion/poziom motywów na tkaninie.

28 kwietnia 2014 6 komentarzy

Majsterkowanie Meble

#9 Stolik ze skrzynek w stylu folk

by Małgorzata Budzich 11 kwietnia 2014

Lubią je nie tylko ogrodnicy i sprzedawcy warzyw, ale także studenci, absolwenci, hipsterzy, single, oryginałowie i designerzy. Mowa oczywiście o skrzynkach i paletach, które na dobre zagościły w polskim domu, kawiarni i ogródku, budując atmosferę luzu i lekkiej improwizacji. Oto moja wariacja na temat mebli ze skrzynek po owocach – bardziej uczesana i folklorystyczna, ale kółka meblowe są, a i drzazgę można znaleźć, jak się dobrze poszuka.

Konstrukcja stolika jest banalnie prosta – 2 skrzynki obrócone plecami, sklejone wikolem i dodatkowo przyklejone do płyty, głównie po to, żeby całość była bardziej stabilna i skrzynki nie rozchodziły się, oraz żeby nic nie wypadało przez szpary na dole. Zaletą tego stolika są niewielkie rozmiary i funkcjonalność – po obu stronach można trzymać gazety, książki i inne drobiazgi, które normalnie leżałyby porozrzucane przez moje dzieci na i wokoło stolika:)

Skąd zdobyć skrzynki po owocach?
Naiwnie sądziłam, że znajdę skrzynki pod warzywniakiem. Błąd. Jeżeli są, to zniszczone, brudne, naprawdę kiepskiej jakości. Poza tym są dość płytkie (wymiar 60x40x20), a więc powstałby z nich stolik o powierzchni 40×60. Dlatego postanowiłam je kupić bezpośrednio u producenta skrzynek, zamawiając w takim rozmiarze, jaki był mi potrzebny. Koszt takiej nowej skrzynki to ok 20-25 zł. Ja zamówiłam je w wymiarze 50x40x30 i powstał stolik o podstawie 50×60.
Oczywiście osoba uparta zdobędzie darmowe skrzynki lub w cenie po 2-5 zł za sztukę, kupując większe ilości np. na allegro.

Polerowanie skrzynek
Najbardziej pracochłonna część i tu zwracam honor mojemu mężowi. Podczas szlifowania szlifierką trzeba uważać na odskakujące deski. Niestety, skrzynki trzymają się na kilku gwoździach i przy zbyt dużym nacisku konstrukcja zaczyna się chwiać. Mimo posiadania szliferki nie ominie nas szlifowanie ręczne, między deseczkami i w rogach.

Malowanie
Moim celem było rozbielenie koloru przy jednoczesnym zachowaniu widocznych słojów drewna. Wykorzystałam białą farbę akrylową do drewna firmy flugger, do której dodałam trochę wody. Całość robiłam na oko, ale na ok 1/3 puszki farby (o poj. 1 l) dodałam ok 8 łyżek wody i bardzo dokładnie wymieszałam. Chodzi o to żeby konsystencja przypominała rzadsze ciasto naleśnikowe.
Farbę nakładałam gąbką kuchenną – polecam większe żółte gąbki a nie zwykłe małe, bo te ostatnie rozpadały się podczas malowania. Gąbka powoduje, że farbę rozkłada się równomiernie, należy jednak uważać żeby nie nakładać za dużo. W ten sposób położyłam 2 warstwy farby.

Dekoracja
Zainspirowało mnie logo pewnej strony traktującej o sztuce ludowej (www.sztuka-lowicka.com),

więc powiększyłam je i przeniosłam na stolik.

Jak? Wydrukowany szablon w w formacie A3 należy wyciąć precyzyjnie nożyczkami do paznokci (marne 30 minut), następnie przykleić na powierzchnię za pomocą taśmy 2-stronnej i wypełnić kolorem. Używałam małej gąbeczki do tapowania, ważne, żeby na gąbce było bardzo mało farby. Czyli nabieramy farbę na gąbkę a następnie kilkakrotnie odbijamy ja o papier żeby pozbyć się nadmiaru farby. Wtedy farba nie podcieka pod szablon i odbiją się nawet małe elementy.

A na koniec tematyczna impresja mojej córki i jej deklaracja o jabłkach:)

11 kwietnia 2014 15 komentarzy

Dekoracje Skrzynie

Skrzynka na skarby dla małego chłopca

by Małgorzata Budzich 24 marca 2014

Z chwilą pojawienia się Malucha w rodzinie skrzynki/pojemniki/pudła stają się rzeczą niezbędną i w każdej chyba ilości zostaną przejęte na pieluchy, kosmetyki, zabawki, ubranka i całą inną masę gadżetów. Można zakupić kolorowe kartony w ikei, można postawić na drogie, profesjonalne pudełka z pokrywką albo … wykonać jedyny w swoim rodzaju pojemnik z drewna. Takie pudełko powstało z myślą o małym chłopczyku – Olku, na którego wszyscy z niecierpliwością czekają:).

W sypialni rodziców królują czarno-białe pasy, a mama chciałaby mieć granatowe dodatki dla dzidziusia, stąd pomysł na takie zestawienie kolorów.
Wbrew pozorom wykonanie takiego pudełka nie jest trudne, to co może zniechęcać początkujących to zgromadzenie potrzebnych materiałów. Skrzynki i samochodzik można jednak dostać w empiku, farby to zwykłe farby akrylowe duluxa, a reszta to trochę cierpliwości i samozaparcia:)
Etapy prac
1. Całe pudełko pomalowałam białą farbą, a po wyschnięciu nakleiłam paski z taśmy malarskiej. Warto od razu wymierzyć powierzchnię pod paski i obliczyć jak je równomiernie rozłożyć, ja tego nie zrobiłam i później musiałam przesuwać paski, bo na końcu była zbyt duża lub zbyt mała przestrzeń.

2. Następnie granatowym kolorem pomalowałam paski, samochodzik i środek, w środku odrysowałam samochodzik w odwrotnym ukłądzie kolorów.

3. Kropki robi się ręcznie z wykorzystaniem gumki ołówka, która idealnie nadaje się do robienia równych kropeczek.

4. Napis w środku wykonałam z użyciem szablonów literowych, tampując delikatnie pianką

5. Na koniec kropla żółci na pokrywce i w środku i voila:

24 marca 2014 4 komentarze

estetyczne Odkrycia

Hairpin legs – designerskie nóżki z kryzysem wojennym w tle

by Małgorzata Budzich 23 marca 2014

Hairpin legs
to nóżki meblowe powstałe w latach 40-tych, dziś kojarzące się z loftowym
stylem i przemysłowymi dodatkami z metalu. Są proste, bez udziwnień, ale
jedocześnie dodają meblowi lekkości dzięki prostej i smukłej formie. Często są po prostu czarne, ale jeszcze lepiej prezentują się w kolorze, który podkreśla ich przemysłowy charakter. A wszystko zaczęło się w USA w czasie II wojny światowej…

Zaprojektował
je Henry P. Glass w 1941 r. Były odpowiedzią na potrzeby armii, dla której
ważnym elementem była prostota, niskie koszty wykonania i montażu. Rzeczywiście
do produkcji nóżek hairpin wystarczą wąskie pręty metalowe zgięte równolegle,
przyczepione do metalowego narożnika.

Podczas jednej z wystaw meblowych
przylgnęła do nich nazwa hairpin legs (wyglądem przypominają spinkę lub spinacz biurowy), a meble produkowane z ich wykorzystaniem
ochrzczono nazwą Hairpin Group. Stały się częścią składową kolekcji
American-Way tworzonej przez Russela Wrighta (ten amerykański designer zrewolucjonizował styl urządzania amerykanskich wnętrz, propagując idee prostoty, funkcjonalności, odformalizowania). Początkowo nie były znane, produkowało je wojsko na potrzeby
własnych mebli, ale z czasem, gdy produkcję przejęła firma Molla z Nowego Jorku
wykorzystując je jako element oryginalnych mebli tarasowych stały się hitem amerykańskiej prostoty.

Co ciekawe
Henry P. Glass, który miał w sumie 52 patenty na swoje projekty, nie
opatentował modelu hairpin legs. W latach 50-tych i 60-tyvh wykorzystywali je w
swoich projektach Eames i Kroll. Dziś są klasyką gatunku, rarytasem dla
zbieracza, ale też łatwym do odtworzenia elementem wystroju, który nadaje
meblowi szczególnego charakteru.

Co można zrobić z wykorzystaniem tych nóżek? Oto garść najciekawszych inspiracji:

1. Stoliki nocne, pomocniki

Podnóżek lub siedzisko

Stoliki kawowe

23 marca 2014 5 komentarzy

Dekoracje

#8 Skrzynka na klucze z łosiem na pierwszym planie

by Małgorzata Budzich 11 marca 2014

Drewniana skrzyneczka na klucze to jeden z pierwszych produktów, które ozdabia się w początkowym amoku decoupage (poza serwetnikiem rzecz jasna:). Moja niestety nie doczekała się takiej dekoracji – dopadła ją czerwień i łoś transferowy. Tym samym dołączyła do pozostałych czerwonych ozdób w naszym przedpokoju: wieszaka i skrzyni. Projekt modernizacji tego małego pomieszczenia czas wreszcie zakończyć…

Skrzynkę można zrobić w 3 wieczory
Pierwszego malujemy produkt wyjściowy na biało, po 4 godzinach można nałożyć drugą wartwę farby, w moim przypadku czerwonej, która trafiła na większą część skrzynki, z wyjątkiem środka ramki i szczytu.

Drugiego wieczoru naklejamy wydruk transferowy, czyli napis i łosia, za pomocą kleju do decoupage mod podge (podobno działa także na wikol). Możemy też nałożyć kolejną warstwę farby i poprawić usterki z poprzedniego wieczoru.

Trzeciego dnia ścieramy palcem lub gąbką papier, a na skrzyneczce zostanie przetransferowany obrazek. Całość lakierujemy. Skrzyneczka gotowa do powieszenia.

11 marca 2014 1 comment

Meble

#7.Komoda z efektem motyla

by Małgorzata Budzich 3 marca 2014

Komoda w sypialni wydaje się niezbędna, dlatego po zakupie odpowiednio starego, wypaczonego, nadgryzionego zębem czasu obiektu przystąpiłam niezwłocznie do jego metamorfozy. Pasy – ostatnio moja słabość – znalazły się, a jakże, nie tylko na ścianach ale i na komodzie. Motyle przyplątały się przy okazji, mgliście kojarząc się z motylami w brzuchu (sypialnia!).

Efekt pracy w szczegółach prezentuje się następująco:

Komoda niniejszym wpisuje się w pasiasty koncept sypialni. C.D.N zmian sypialni wkrótce.

Czas na małe podsumowanie:
Komoda zakupiona niefrasobliwie za całe 120 zł okazała się meblem o wartości nieco mniejszej… krzywa, z dziurawym dnem szuflady, pełna dziur po kornikach i ubytków wymagała sporo pracy prawie stolarskiej (szpachlowanie, wymiana dna, zbijanie i ustawianie do pionu, wzmacnianie nóżek) – wniosek – być czujnym przy zakupie podejrzanie tanich komód przez allegro:)

Samo malowanie farbami kredowymi Autentico okazało się już przyjemnym zajęciem, a dokładnie było to tak:
1. Matowienie – nie musiałam dokładnie szlifować całego mebla, który miał na sobie 2 warstwy starej farby, wystarczyło ją zmatowić, co po pracach stolarskich zajęło mi ok 10 minut.

2. Malowanie – dwie warstwy wystarczyły by farba dobrze pokryła drewno i nadała szlachetnego matu; zanim pomalwałam ją na biało pokryłam krawędzie blatu i drzwiczek szarą farbą, dzięki czemu mogłam uzyskać efekt przecierek i postarzanego mebla.

3. Dekoracja – pasy zrobiłam naklejając taśmę malarską jedna obok drugiej i zrywając co drugi pasek. Motyle to transfer z użyciem mod podge – kleju do decoupage; dna szuflad wykleiłam tapetą, która wisi na ścianie sypialni. Napis – wydrukowałam go, a następnie na drugiej stronie pomalowałam kartke ołówkiem. Następnie przykleiłam wzór na komodę i patyczkiem do szaszłyków obrysowałam krawędzie liter. Na komodzie został delikatny ślad dzięki ołówkowej warstwie z drugiej strony. Potem już tylko nieco nieudana próba nietrzęsących się rączek i cienki pędzelek:)

4. Wykończenie woskiem – wosk Autentico nałożyłam po pracach dekoracyjnych, miło było patrzeć jako kolory nabierają głębi. Szlifowanie odbywa się po wyschnięciu wosku, wtedy też robi się przecierki. Drugą warstwę wosku nałożyłam po 24h. Na koniec drobne przeszlifowanie i polerowanie wosku.

A na koniec zdjęcie oryginału.

3 marca 2014 6 komentarzy

estetyczne Odkrycia

Fotele Pe-eR-eL

by Małgorzata Budzich 17 lutego 2014

Dobra passa foteli z czasów PRL trwa. Stare modele dostają nowe tapicerki, nóżki, podłokietniki. Okazuje się, że w nowym ubranku zyskują zaskakująco korzystny look i znajdują wielu chętnych nabywców. Wiele z nich swoim kształtem nawiązuje do skandynawskiego wzornictwa lat 50 i 60-tych.Sztandardowym polskim modelem jest fotel znany jako 366, dziś często zalega w piwnicach lub trafia na śmietnik.

Najbardziej popularne modele:

Fotel typ 366
Zaprojektowany przez Józefa Chierowskiego w 1962 r. w świebodzickich zakładach mebli, do lat 80-tych cieszył się wielką popularnością – był wyznacznikiem stylu i posiadania, podobnie jak meblościanka na wysoki połysk i kryształy. Gdy nastał wiatr odnowy fotel lądował w piwnicach, na strychach lub śmietnikach, by po 30 latach powrócić w wielkim stylu.

www.sklepreset.pl

www.sentymentyiprezenty.blogspot.com

www.formwell.pl

Fotel typ 300-137b
Powstał w tym samym roku co typ 366, ale nie cieszył się aż taką popularnością. Jego projektantem był M. Pochała, a produkcją zajmowała się Bystrzycka Fabryka Mebli. Stelaż fotela wykonany jest z tarcicy liściastej. Jest bardziej fantazyjny i rozłożysty niż jego popularny brat 366.

Fotel Klubowy
Jeżeli chodzi o kształt to mój faworyt, fotel z 1955 r. niewielki i zgrabny ale równocześnie wygodny. Projektant: J. Jędrachowicz i K. Racinowski, produkcja Zjednoczenie Przemysłu Meblarskiego. Wyróżnia go przede wszystkim brak podłokietników co jak na tamte czasy było bardzo nowatorskie.

www.casatua.pl

Fotel muszla
Jego autorem jest Lesław Kiernicki – fotel zaprojektował w 1958 r. Kształtem nawiązuje do foteli – Muszelek zaprojektowanych 2 lata wcześniej przez Teresę Kruszewską.

Zdjęcie z wystawy z Zachęty z 2011 r. pt. Chcemy być nowocześni

www.starychmebliczar.pl

Dziś wiele małych pracowni zajmuje się ich renowacją stary foteli, nadając im niepowtarzalny i klimatyczny wygląd. Niestety, taka odnowa sporo kosztuje – ceny designerskiego fotela zaczynają się od 600 zł, a często wahają się w okolicy 1000 zł. Jeżeli dostaniemy taki fotel w spadku lub znajdziemy w piwnicy renowacja samodzielna lub u tapicera będzie dużo tańsza, no i sami decydujemy jak ma on ostatecznie wyglądać
Gdyby ktoś miał do oddania taki stary fotel – chętnie przygarnę:)

Można zadać sobie pytanie, czy warto kupować starocie z PRL, czyli czasów powszechnie uważanych za źródło tandety i kiczu. W przypadku tych foteli sytuacja jest inna – są one na drewnianym stelażu, z reguły bukowym, wymagają powtórnego sklejenia, wymiany pianki, tapicerki, renowacji nóżek i podłokietników. W opinii renowatorów są to niezłe jakościowo meble, które po odnowieniu posłużą nam długo, z pewnością dłużej niż meble BRW, z Ikei czy Bodzio. No i mamy gwarancję ze nikt inny nie takiego mebelka jak my:)

Mam nadzieję, że już wkrótce pojawi się moja własna wersja takiego fotela!

info z 7 grudnia 2014 – wreszcie i ja mam swój klimatyczny fotel🙂

17 lutego 2014 13 komentarzy

Dekoracje Meble Skrzynie

#6 Skrzynia wojskowa w roli siedziska

by Małgorzata Budzich 8 lutego 2014

Ta skrzynia pierwotnie służyła do transportowania granatów. Proste, sosnowe deski, solidne okucia – oto materiał wyjściowy do skrzyni-siedziska. Teraz zamiast granatów przechowuje pasty do butów i służy w przedpokoju jako siedzonko do wkładania obuwia.

Po obróbce tapicersko-malarskiej nabrała charakteru trochę skandynawskiego, trochę loftowego (?)

Szlifowanie tego ustrojstwa pokrytego jakąś zieloną substancją było wyzwaniem, przez co długo nie mogłam się zabrać za skrzynię, ale potem było już dużo lepiej.
Tu widok po wyszlifowaniu, materiał wyjściowy do dalszych prac:

1. Bejcowanie – całość pomalowałam grafitową bejcą
2. Wybielanie – pasta starwax do wybielania drewna dobrze sprawdziła się na tych starych dechach, pełnych szpar i nierówności.
3. Tapicerowanie – pianka z niemowlęcego łóżeczka, na to stary obrus w kwiatki i obicie gotowe.
4. Napis – szablon wycięty z kartonu, wypełniony białą i czarną farbą – trzeba delikatnie tampować napis gąbką.
5. Okucia – są oryginalne ze skrzyni ale pomalowane na czarno.

Siedzisko dołączyło do innych gadżetów w korytarzu – nie ma zmiłuj, od teraz dzieci same nakładają buty:).

8 lutego 2014 24 komentarze

Dekoracje Skrzynie

#5 Jak skrzynka po winie stała się skrzynką w motyle

by Małgorzata Budzich 30 stycznia 2014

Każdy kto kupował wino w Lidlu z pewnością zauważył ładne drewniane skrzynki z wypaloną nazwą winiarni. Udało mi się jedną taką zdobyć i poddać niebieskiej metamorfozie. To moje wprawki z pastą wybielającą do drewna i turkusową bejcą.

Wykonanie jest bardzo proste i poradzi sobie z nim każdy początkujący fan wina jak i skrzynek czujący nieodpartą potrzebę ich upiększania:).
Wystarczy:

pomalować bejcą turkusową skrzynkę i poczekać aż wyschnie, ok 6h,
nałożyć pastę wybielającą do drewna (np. firmy starwax, dostępna w LM w cenie ok 60 zł),
rozetrzeć pastę szmatką – turkus nabiera szlachetnego rozbielonego charakteru,
nakleić motyle … tak, to może być trochę bardziej skomplikowane i męczące, bo tu wchodzi w grę technika transferu.

O transferze piszą wszystkie szanujące się blogi handmade, jest kilka technik przenoszenia wydruków komputerowych, ja skorzystałam z techniki na bazie mod podge. Trzeba więc zakupić ten preparat do decoupage, posmarować wydruk i nakleić na skrzynkę. Po wyschnięciu (min 12h) delikatnie ścierać papier uprzednio lekko namoczony wodą. Ścierając dostatecznie długo i delikatnie doczekamy się efektu jak na zdjęciach – zostanie sam druk a papier zniknie.
To jest równocześnie test naszej cierpliwości, ja zaszalałam i nakleiłam 10 motyli, więc palec po tej akcji miałam turkusowy i obolały.

30 stycznia 2014 6 komentarzy