Komoda PRL w technice kintsugi

Kintsugi – to słowo zna każdy ceramik, ale co wspólnego może mieć z meblami? Zapraszam do mojej sypialni, gdzie do okazów z różnych epok dołączya komoda PRL z czterema szufladami, a do jej wykończenia zainspirowała mnie japońska sztuka klejenia ceramiki.

Być może widzieliście gdzieś takie naczynia, w których miejsca sklejenia są podkreślone złotą laką? To stara technika łączenia popękanych naczyń z użyciem laki i drobinek złota lub srebra.

Dlaczego komoda kintsugi?

W Japonii ta stara technika ma swoją długą historię i całą filozofię. Wierzy się, że blizny mogą być piękne, a uszkodzone naczynie, sklejone w artystyczny sposób – zyskuje na wartości, zachowując całą swoją dotychczasową historię. Jakie to w sumie bliskie odnawianiu starych mebli. Przecież ratujemy je, nie tylko dlatego że cenimy ich dizajn i chcemy mieć coś wyjątkowego, ale także dlatego że są pamiątką, mają duszę, swoją historię.

Zainteresowanie tematem kintsugi zbiegło się u mnie także z lekturą książki Joanny Bator pt. “Purezento”. To historia kobiety, która po śmierci bliskiej osoby trafia do Japonii, do domu, w którym żył i pracował mistrz kintsugi. Jak filozofia, miejsce i sposób pracy mstrzów wpływa na jej myślenie i dalsze decyzje – dowiecie się po przeczytaniu książki (do czego zachęcam, podobnie jak do lektury innych książek tej cudownej pisarki), ale jedno jest pewne: precyzja, cierpliwość, dokładność, wytrwałość, pokora  to cechy, których uczymy się zajmując się jakimkolwiek rzemiosłem. Kiedy ja walczę z jakimś meblarskim denatem walczę także ze swoją niecierpliwością, skłonnością do pójścia na skróty, arogancją.

Komoda PRL oczyszczanie forniru

Po tym nieco długim wstępie przechodzę do sedna – komódki PRL z lat 70, którą pewnie znacie doskonale, bo często bywała w polskich domach. Widziałam już sporo renowacji tego mebelka – były tapety, ombre, różnokolorowe szuflady, kolorowe nóżki, wzory z szablonów. To jest mebel który warto przytulić ze zwględu na funkcjonalność – ma cztery dość pojemne szuflady, a zmieści się w małych wnętrzach jako niezbędnik na bieliznę, apaszki, rzeczy dziecka.

Tak mebel wyglądał przed. Z pierwszej szuflady został już zdjęty laker – dodajmy lakier chemoutwardzalny, w którym z lubością topiono większość mebli produkowanych masowo w Polsce w latach 60 i 70. Taki lakier najlepiej schodzi przy użyciu opalarki i szpachli – piszę o tym w tym poście, a to ograniczę się do trzech uwag: 1. pracuj w masce i najlepiej na dworze, bo to jest paskudna chemia 2. uważaj ze zdzieraniem lakieru żeby nie uszkodzić forniru 3. zdzeranie lakieru pójdzie ci szybko, ale nóżki zajmą dużo więcej czasu (opalarka nie działa, trzeba użyć cykliny).

Po zdarciu całego lakieru wyłonił się lekko pomarańczowy, średniej urody fornir. Moim zdaniem ten typ forniru najlepiej wygląda w ciemniejszych kolorach, dlatego w ruch poszła bejca w kolorze palisander.

Dodam, że pomalowałam także wnętrza szuflad, bo miały paskudy, szaroplastikowy wygląd.

Komoda PRL – jak usunąć lakier z nóżek meblowych?

Nóżki w tego typu komodach to osobny temat. Zazwyczaj są wykonane z drewna dębowego lub bukowego, a ich oczyszczanie z grubej warstwy lakieru zajmuje dużo czasu. Technologia produkcji była taka, że inaczej zabezpieczano fornir, a inaczej nóżki. O ile laker z forniru schodzi szybko, o tyle z nóżkami trzeba się trochę namęczyć z użyciem cykliny lub – w razie braku – kawałka szkła. Stawiamy mebel na blacie i zdzieramy lakier ciągłym ruchem od dołu do góry, a potem wygładzamy ręcznie papierem.

Warto więc temat przemyśleć, czy nie zostawić oryginalnych, z reguły ciemnych nóżek, czy odsłaniać drewno, czy pomalować. W tym ostatnim przypadku nie zdzierajmy lakieru, tylko po zmatowieniu pomalujmy farbą.

Ja zdarłam lakier i dumając nad koncepcją całości, w której miały być złote elementy, zdecydowałam się na złote nóżki. Szkoda mi jednak bylo je zamalować, po tym jak tyle czasu poświęciłam za oczyszczanie, dlatego rozcieńczyłam złotą farbę i taką niby bejcą pokryłam drewno. Na nóżkach widać więc i słoje i złotą poświatę. Pełna szcześcia :).

Komoda PRL – akcja stylizacja

Komoda prl wylądowała w naszej tropikalnej sypialni, obok starej aptecznej szafki, dwóch nocnych szafek nie od pary i łóżka z Ikei, a całość połączyła kolorystyka i sposób dekoracji.

Jak już wspomniałam, część forniru jest ciemnobrązowa, natomiast szuflady dostały wzór i kolor. Paleta kolorów to złoto, szara jasna zieleń, wpadająca w błękit oraz ciemniejsza zgaszona zieleń. Jedna z szuflad została w oryginalnym fornirze.

Złota szuflada to ponownie zastosowana złota rozcieńczona farba akrylowa, nałożona gąbką. Dała efekt półprzeźroczystej bejcy, spod której prześwituje lekko fornir.

Uchwyty są oryginalne, ale zostały przemalowane na złoto. Żeby efekt był trwały koniecznie użyjcie lakieru samochodowego w sprayu. Nie kupujcie lakierów dekoracyjnych, bo one dość szybko odpryskują i ścierają się. Dobre lakiery ma firma motip.

Wzór kintsugi na pierwszej szufladzie i we wnętrzu szuflad namalowałam za pomocą złotego markera olejowego. To banalne proste, ponieważ nie potrzebujesz żadnego szablonu. Po prostu namaluj nieregularne kreski na powierzchni, nawiązując do krzywizny pęknięć na naczyniach ceramicznych klejonych tą techniką.

Całość mebla zabezpieczyłam woskiem – korpus i brązową szufladę – woskiem koloru mahoń, a pozostałe elementy – woskiem bezbarwnym. Markery olejowe po zaschnięciu nie ścierają się więc spokojnie można na nie nakładać wosk lub lakier.

No i wreszcie ostateczna odsłona mebla, który moim zdaniem doskonale wpisał się w całą eklektyczną stylistykę sypialni. Niestety teraz tego nie pokażę bo najpierw muszę tam wprowadzić ład i porządek :).